Een 'droom van steen'

Zondag 29 maart,
Ik heb een paar dagen niet kunnen schrijven in mijn reisdagboek. Campeche of Ah-Kin-Pech zoals de Mayanaam luidde is heel mooi, en dat is zeker een van de reden dat ik er niet aan toe kwam. We zijn hier al weer twee dagen en het is een lief vissers stadje. In 1999 opgenomen op de Unesco-Werelderfgoedlijst. Al die gekleurde huizen en de vele VW kevers zoveel te zien en van te genieten. Ik maak veel foto's die ik later weer probeer te plaatsen. De foto's die ik plaats zijn niet geweldig van kwaliteit maar ik heb ze moeten bewerken voor ik ze kon plaatsen. Ik maak voor we weer vertrekken nog een wandeling door Campeche langs de oude stadsmuren en neem op het plein nog een café te o leche.
Om 11 uur vertrekken we met de bus van Tino naar Palanque, we zullen veel in de bus zitten vandaag. Onderweg stoppen we voor de lunch en we kunnen even zwemmen. Om half 6 aan het eind van de middag komen we in ons hotel aan. Ik ben helemaal gaar en neem maar weer een douche. Later eten we bij Maya El Primer heel lekker veel te veel voor iedereen. Ik ga vroeg naar bed.

Maandag 30 maart,
Palenque (droom van steen), werd één monumentale ode aan Koning Pacal en in iets mindere mate aan zijn opvolgers en voorvaderen. Koning Kinich Janaab Pacal besteeg de troon op twaalfjarig leeftijd in 615 n. Chr. Onder deze legendarische koning en zoon van Chan-Bahlum bereikte Palenque zijn hoogtepunt, de meeste invloed en grootste rijkdom.
Hier blijven we gelukkig 2 nachten. Het ruïnecomplex van Palenque is heel indrukwekkend en staat vandaag op ons programma. De ligging is midden tussen het oerwoud. De Maya`s leefden hier, na schatting, van 100 v. Chr tot 900 n. Chr dus 1000jaar. Toen werd het te droog en te warm omdat men alle bomen had weggekapt, dit was voor het proces van het maken van een soort cement voor het bouwen van de tempels. Voor het verplaatsen van de bouwmaterialen werden niet wielen o.i.d. gebruikt men droeg deze op de nek kilometers naar boven dus de mannen kregen last van nekklachten. Door het water te drinken kreeg men last van nierstenen, het water bevatte n.l. te veel mineralen.
Door het bewerken van alle maïs kregen de vrouwen last van hun polsen en knieën.
Het verbouwen van maïs is ook met talrijke rituelen omgeven. Het vormt een gewijde handeling die de mens keer op keer herinnert aan zijn goddelijke oorsprong.
De oorspronkelijke religie van de Maya's is intiem met de verbouwing van maïs verbonden. Volgens de scheppingsmythe van de Maya's is de mens uit witte en gele maïskolven voortgekomen. Zijn vlees en bloed werden door de Schepper en Vormgever gemaakt uit het deeg van de gele en witte maïs. Uit de krachtige drank van de maïs werden onze spieren gevormd. De mens is van maïs. Tikaweex, 'gezaaide maïsplant', is in de taal van de Maya's het woord voor mens.

De tempels waren vroeger felrood en van decoraties voorzien. Van de kleur is niet veel meer over maar de verschillende decoraties zijn voor een groot gedeelte bewaard gebleven of hersteld. We beklimmen de zontempel, behoorlijk stijl en hoog. Maar bovenop gekomen is het de moeite waard je hebt een prachtig uitzicht. Onze gids kon erg boeiend vertellen. We hebben veel gezien en ik maak ook veel aantekeningen in mijn dagboek. We hebben nog een wandeling door het oerwoud gemaakt, zien veel vogels die niet op de foto willen en ook de brulapen die we zien (slapen boven in de bomen) krijg ik er niet op.

Deze dag veel gelopen en geklommen en............het was weer erg warm. Als we aankomen in het hotel gaan de meeste van ons aan het zwembad zitten. Ik ook maar niet lang ik ga naar mijn kamer schrijf en lees nog wat.

Dinsdag 31 maart,
Vandaag vertrekken we naar San Cristòbal de las Casas, gelegen op ongeveer 1800 meter hoogte. We steken dan ook de grens van de staat Yucatan over naar de staat Chiapas. Onderweg bezoeken we de hoge waterval Misol-Ha. Een waterval wel mooi maar niets meer en niets minder, in de regentijd moet het er erg indrukwekkend zijn. Nog een paar foto´s gemaakt en we trekken verder. Op het programma staat nog een waterval maar omdat deze onrustig is, er zijn toeristen beroofd lijkt het ons beter deze over te slaan.
In plaats daarvan bezoeken we de archeologische vindplaats Tonina. We gaan zonder gids deze keer wat rondwandelen. Een paar van ons waaronder ikzelf beklimmen de heilige berg of Acropolis het hoogtepunt van Toninà. Het monumentale bouwwerk rijst 70 steile meters boven het grasveld uit. Via allemaal gangen kom ik al op de helft. Dit is erg prettig wand het is erg warm en in die gangen is het lekker koel. Als ik helemaal boven aan kom blijk ik de eerste te zijn, het is dan ook een hele klim.
Na het klimmen heb ik wel wat lekkers verdiend. Ik neem 2 broodjes en een biertje, die hier heel erg lekker zijn.

Als we in het kleurrijke San Cristòbal aankomen word ik er helemaal vrolijk van. Het hotel is kleurrijk knus. Als extra nog een paar leuke kleurige spullen en veel houdsnijwerk. We gaan lekker eten en bijna iedereen is er bij, en we nemen afscheid van Tino. Tino een man die nog afstamt van de maya`s is klein van stuk en hij heeft ons altijd veilig overal naar toe gebracht en gaf zo nodig tips en uitleg. Tino zullen we weer tegenkomen als we over een tijdje weer terug zijn in Mexico.
Ik ben moe maar kijk nog even op het plein, het is feest en er is muziek San Cristòbal bestaat 200 jaar...

Groeten uit een gezellig San Cristòbal.