Honduras

Zaterdag 11 April.
Buenos tardes, goedemiddag.
Het lukt me tot nu toe aardig over iedere dag een stukje te schrijven. Toch wil ik er niet te veel tijd mee bezig zijn, het is hier veel te leuk, maar aan de andere kant wil ik zoveel mogelijk meenemen om er later nog eens van te kunnen genieten. Van de week dacht ik nog, ik had gedroomd dat ze me in Guatemala hadden vergeten, dat ik het niet erg zou vinden daar een half jaar of een jaar te werken. Het is een mooi land en er is veel vrijwilligerswerk. Maar het was alleen maar een droom.

Na een rumoerige nacht met aldoor processies zijn we, om 8 uur, vanmorgen vertrokken uit Guatemala en na een paar stops waaronder een waar we hebben gegeten en gezwommen. Komen we in het veel warmer Honduras aan. In Guatemala en ook de laatste dagen in Mexico was het aanganaam een heerlijk temp tussen de 25 en 28 gr. Maar we zijn in de tropen niet waar!! Honduras grenst in het noordwesten aan de Caribische Zee en ten westen aan Guatemala, El Salvador en de Grote Oceaan. In het zuiden ligt Nicaragua. De oppervlakte van Honduras is ruim 112.000 vierkante kilometer. Honduras is daarmee ongeveer drie keer zo groot als Nederland. Het meest opvallende aspect in het Hondurese landschap zijn de bergen en bergketens die driekwart van het landoppervlak beslaan. De bergen en heuvels variëren in hoogte van 300 tot 2865 meter met als hoogste top de Cerro Las Minas. De helft van het land ligt op meer dan zeshonderd meter hoogte. Vlaktes zijn er alleen langs de kust en in de valleien van de rivieren. De twee belangrijkste rivieren in Honduras zijn de Ulúa en de Coco. Het Yojoameer is het grootste van het land.

Het is hier anders, erg warm, maar zeker ook mooi. Vandaag is het weer feest Aton, de reisleider, is nl jarig vandaag en straks over een uur hebben we een gezamenlijk etentje.
Gister was het erg gezellig en dat moet nu ook weer lukken.
In dit hotel mag ik 10 min gratis naar Nederland bellen!!!! En er is gratis internet.

Sandra ik weet dat de foto's niet mooi zijn maar thuis ga ik ze veranderen.
Deze foto's waren iets kleiner maar het nam heel veel tijd om ze er op te zetten.
Het internet is hier ver verouderd en ontzettend langzaam.
O.. ja de frieten met stoofvlees zijn niet in Honduras las ik op de site van je broer.

Hasta la vista.

Zondag 12 April,
Het was gister een gezellig feest Carlos onze chauffeur had nog een paar vrienden opgetrommeld om muziek te maken. We hebben erg genoten van een heerlijk etentje met muziek. Samen met Berenice en Piet verkennen ik de omgeving, het is druk en gezellig op straat. We drinken een warm melkachtig goedje dat ter plekke in een grote ketel op houtvuur word klaargemaakt. Vele winkeltjes zijn nog tot laat open en er is muziek in de straten. Het is nu ook aangenamer dan overdag maar nog steeds erg warm.

Vandaag bezoeken Ruïnestad Copán. Copàn zou je het Parijs van de Mayawereld kunnen noemen, de stad van de kunst en getalenteerde kunstenaars. De stèles van Copàn zijn hoogreliëfs waarbij de figuren losgemaakt zijn van de achtergrond en de stèles dus veel meer dimensie krijgen. De Maya`s noemden ze haast poëtisch te-tun ‘boom-steen’. Hiëroglyfen vertellen de geschiedenis van het vorstenhuis. Uit de vele inscripties en stéles blijkt dat de stad vanaf de vijfde eeuw n. Chr. gedurende meer dan 400 jaar werd geregeerd door één enkele dynastie, wat zeker de ontwikkeling van de stad heeft gestimuleerd. Bij het gros van de stèles sta je oog in oog met de dertiende koning uit dit Copàn-dynastie. Achttien-Konijn, dit buitengewone heerschap besteeg in 695 de troon en regeerde 43 jaar. De inscripties leren dat Achttien-Konijn gevangen werd genomen door de rebellen van Quiriquà (Guatemala) en op 3 mei 738 werd onthoofd. Een vernederend einde voor een goddelijke vorst. Achttien-Konijn heeft zoveel prachtige monumenten in Copàn achtergelaten dat hij ook wel de Koning van de kunst wordt genoemd.
Een van de belangrijkste monumenten, aangeduid als altaar Q, staat aan de voet van een grote piramide die tegen het eind van achtste eeuw werd gebouwd door de laatste koning van Copán.
Na 820 kwam er geen koning meer en leed de bevolking aan ondervoeding en ziektes en raakte Copán langzaam in verval, maar is nog bewoond gebleven tot het jaar 1000. In deze tijd waren nagenoeg alle steden in de zuidelijke en centrale laaglanden verlaten.
Een uniek bouwwerk is een hiërogliefentrap, gebouwd langs een 30 meter hoge piramide. Deze trap is bekleed met het langste beeldverhaal van het Amerikaanse continent: meer dan 2000 hiërogliefen zijn in de 72 treden van de trap gekerfd. Hier is de geschiedenis van de Copán-dynastie te lezen. Door deze hiërogliefen kon een groot deel van de geschiedenis van Copán bestudeerd worden. Ook zijn er sculpturen aangebracht die de verschillende vorsten uit de dynastie verbeelden. Het beeldhouwwerk is zo perfect, zo buitengewoon mooi en gedetailleerd. De restauratie van deze trap heeft bijna een eeuw geduurd. De trap is momenteel overdekt, met een foeilelijke tent, ter bescherming.
Een opmerkelijk bouwwerk is het balspeelveld. Het veld is smal met schuine wanden. Aan de zijkanten staan zes papegaaienkoppen, in plaats van de ringen die bij andere balspeelvelden in Maya-steden werden aangetroffen.
De ruïnes van Copán geven ook vandaag nog een goede indruk van de culturele en economische rijkdom die de stad halverwege de klassieke periode, van de 5e tot de 9e eeuw, wist te bereiken. Anders dan de meeste andere grote Mayasteden kampte Copán echter met een gebrek aan kalksteen die voor de bouw kon worden gebruikt. De weinige kalk die beschikbaar was, was bestemd om te worden gebruikt voor een beschermende pleisterlaag, aangebracht op vloeren en op het exterieur. Voor specie moest men voornamelijk gebruikmaken van gewone klei, waardoor de gebouwen de afgelopen eeuwen ernstig in verval zijn geraakt.

In het hotel bel ik mijn 10 min naar enkele vrienden wat heerlijk is weer hun stem te horen niet iedereen is thuis. Honduras is duidelijk anders dan Guatemala maar we zijn er te kort om er echt iets van te vinden.

Lieve groetjes Tjits.