Chichen Itza en een frisse duik

Woensdag "25 maart"
Bienvenido/welkom in mijn reisdagboek.
Opgestaan op 4.30 uur en met de trein om 6.30 in Goes met volle bepakking vertrokken.
Ik kan op deze manier onder schiphol uitstappen. Het is in Nederland vies weer dat maakt het weggaan eigelijk nog leuker. Alles op schiphol gaat ook snel en ik kan mijn grote rugzak meteen inchecken, ik moet hem alleen naar een andere band brengen. Op schiphol spreek ik nog met verschillende mensen maar kan geen mensen van de groep van Sawadee ontdekken. Voor onderweg heb ik bij bruna gister nog een national geographic op de kop getikt over de maya s die ik in het vliegtuig mooi kan gaan lezen. De vlucht gaat op tijd om 12.10 uur er zijn verder geen bijzonderheden. Het wordt een vlucht van 13 uren, we hebben nl ook nog een tussenlanding op Cuba, Holguin.

Het is zoals verwacht 18.10 uur, lokale tijd als ons vliegtuig op Cancun land. Eigelijk is het voor ons nacht nu 1 uur, 7 uur later en al 26 maart Anika is jarig vandaag “gefeliciteerd meid”. Hier in Mexico is het nu 27 graden en volop drukte en gezelligheid. Voor het eerst zie ik mijn reisgenoten waar ik een hele maand mee op zal trekken. Een gemêleerd gezelschap met uiteenlopende leeftijden van 30 tot 68 waarvan 5 stellen en 4 vrijgezelle mannen en 4 vrijgezelle vrouwen waaronder ikzelf en de reisbegeleider Anton. Een shuttlebus brengt ons naar een knus klein hotel waar we kennis maken met elkaar de kamers verdelen. Bij het verdelen van de kamers heb ik geluk. De 2 meiden van 31 en 34, Jolijn en Kim, komen samen op een kamer te slapen omdat ze qua leeftijd goed passen. Vivian een Belgische van 64 heeft een eenpersoons kamer geboekt. En omdat ik dan als vrouw alleen overblijf krijg ook ik een kamer alleen voor, zoals het nu lijkt, de rest van de reis. We gaan geld pinnen en tegen 21 uur drinken we nog iets en maken we nader met elkaar kennis. Ik spreek nog met Vivian, Anton, Yves, Jaak en Wiske en om 22 uur vertrek ik naar mijn kamer om te gaan slapen. We hebben afgesproken om 6 uur met zijn allen te gaan ontbijten.

Donderdag "26 maart" Merida.
Ik ben al om 2.30 uur wakker het lukt me niet nog weer in slaap te vallen. Het is dan in Nederland al weer half 10. Duidelijk last van een jetlag. Ik loop tegen 6 uur naar beneden, langzaam komen de anderen ook, en ook hun hebben last van een jetlag, om 6 uur vertrekken we voor het ontbijt. Het lijkt een leuke groep. Het ontbijt is anders maar heerlijk en gaat er wel in, ik maak nader kennis met Kim die een aardig woordje Spaans spreekt, Jolijn en Edsko. Verder is er geen tijd om hier nog even rond te kijken wand om 7 uur vertrekken we naar Chichen Itza.
Onderweg zien we de gevolgen van Orkaan Wilma, die is ontstaan in de Caribische Zee in oktober 2005, een lange weg van 150 km bomen en stuiken die verwoest zijn door deze Orkaan. Een triest zicht.

Als we in Chichen Itza aan komen verteld onze gids over de Maya s en hun rituelen, legendes en mythes. Weet je dat er mannen werden onthoofd en geofferd na een eeuwen oud maar welbekend balspel in het Mayatijdperk.

Het Balspel (pelotespel) is een wedstrijd tussen twee ploegen. De bedoeling van dit spel was de rubberen bal door de stenen ring te krijgen die aan een muur was bevestigd. We weten niet precies zeker hoe dit spel gespeeld wordt en wat er gebeurde na afloop. Maar aangenomen wordt dat het niet zomaar onschuldig tijdverdrijf was. Het balspel werd waarschijnlijk met 2 teams gespeeld bestaand meestal uit 2 personen, de spelers mochten de bal noch met hun armen, noch met hun benen aanraken, alleen met hun heupen en het bovenlijf. Het verliezende team werd geofferd aan de goden. Van de ongelukkige werd het hart en hoofd geofferd. Het was een heilige sport, die alleen door bepaalde personen (de elite) werd gespeeld, en was bepaald geen onschuldig tijdverdrijf. Op de balspeelplaatsen, gelegen tussen de belangrijkste ceremoniële gebouwen van en stad, speelden de deelnemers de mythe na van de krachtmeting tussen de Helden-Tweeling en de Heren van de 'Onderwereld'.
Er zijn geen details bekend over hoe het spel gespeeld werd, maar de Maya-kunst kent veel afbeeldingen van spelers. Hoewel archeologen lang niet wilden aannemen dat met het balspel elementen van mensenoffers waren verbonden, blijkt uit Maya-kunst dat dat wel het geval was.

Uit de National Geographic haalde ik het volgende verhaal over deze legende.
De legende verhaalt over tweelingbroers, die erg goed waren in het traditioneel balspel. Tijdens het spel maakten ze zo veel herrie dat ze de goden van Xibalba (de onderwereld) verstoorden, die hun daarop uitdaagden. De goden verslogen de tweeling, en offerden ze en begroeven hun lichamen onder het speelveld, met uitzondering van het hoofd ven een van de broers, Hun Hunahpu. Zijn hoofd werd aan een met mensachtige kalebassen werd gehangen. De nieuwsgierige jonge godin Xquic hoorde over de vreemde boom en besloot hem te gaan bekijken. Toen ze dichterbij kwam spuwde het hoofd van Hun Hunahpu in haar hand waardoor ze zwanger raakte van Hunahpu en zijn tweelingbroer Xbalanque, de broers die bekend staan als de Heldentweeling. Deze tweeling werd nog beter in het balspel dan hun vader en oom. De goden daagden ook deze broers uit en versloegen ze in Xibalba. Ze vermaalden hun botten en wierpen ze in een rivier. Daar werd de tweeling herboren als rondreizende artiesten. Ze keerden terug naar Xibalba om wraak te nemen en bedachten een ingenieuze val. Nadat ze verschillende verbazingwekkende kunsten hadden vertoond, onthoofdde Xbalanque Hunahpu en maakte hem vervolgens weer heel. De goden genoten zo van deze truc dat ze smeekten om te worden geofferd en opnieuw tot leven te worden gebracht. De tweeling werkte mee en begonnen de goden aan stukken te snijden, maar uiteindelijk weigerden ze de goden weer heel te maken. Zo versloegen ze de duistere goden voor eens en altijd. Het goede had het kwade overwonnen en de aarde was nu klaar voor de schepping van de mens. Hunahpu en Xbalanque kwamen uit Xibalba tevoorschijn als de zon en de maan: geschenk aan de Maya`s. Elke dag wanneer zon en maan opkomen en ondergaan, voeren de broers hun reis naar de onderwereld op, en hun heugelijke terugkeer.

Duizend jaar geleden was dit een levendige stad vol handel en militaire activiteiten.
Op de muurschilderingen in de Tempel staan gevechten en handelstaferelen afgebeeld. Maar rond 1200 raakte de stad in verval niemand weet waardoor. Heel indrukwekkend was de 25 meter hoge El Castillo tempel in trap piramide vorm, deze is rond 800 gebouwd door de Maya's over een oudere piramide heen. De tempel is in feite een wat lijvig uitgevallen kalender. Hier heeft toentertijd goed over nagedacht: de 18 niveaus corresponderen met de 18 maanden waaruit de mayakalender bestond, het totale aantal treden is 364 en het aantal separate vlakken op de zijkanten van de piramide aangebracht is 52, 4 zijden dit zijn de jaargetijden met elk een trap met 91 treden in totaal dus 364 de dagen van een jaar. Wereld beroemd is het fenomeen dat optreed in het voor- en najaar in de late namiddag optreed. Het zonlicht geeft dan de illusie dat de Gevederde slang langs de balustrade van de tempel naar beneden kruipt.
We mogen deze niet beklimmen, tot een paar jaar geleden mocht dat nog wel.
De tempel van de krijgers straalt macht uit en het plein van de duizend pilaren is ook heel indrukwekkend.
Op 7 juli 2007 werd Chichèn Itzà tot een van de zeven nieuwe wereldwonderen gekozen.
Ondertussen krijgen we het zelf vervaardigd houdsnijwerk aangeboden en mayakalenders en allerlei andere, kleurrijke spullen, door verkopers die daar zijn. De verkoper zijn echter niet lastig of opdringerig maar soms erg jong.

Tussen Chichen Itza en Merida waar we de komende 2 nachten verblijven gaan we voor de lunch naar Ikkil. Ik Kil is een Mexicaanse cenote, een bovengrondse poel. De cenote is gelegen in het gelijknamige archeologische park. De cenote is door de Maya`s gebruikt om er mensen in op te offeren. De Ik Kil cenote wordt ook wel de "heilige blauwe cenote" genoemd. In de bron met het helderste water nemen we een frisse duik, heerlijk, het is inmiddels boven de 30 graden.
In Merida aangekomen gaan we gezellig met zijn allen eten en overal in deze hoofdstad van Yucatan is muziek in de staten. De vele kleurrijke mensen maken dat het er erg gezellig is.
Merida werd gesticht in 1542 door de Spaanse conquistador Francisco de Montejo, bijgenaamd El Mozo. In sommige koloniale gebouwen komen Maya afbeeldingen voor, omdat men oude gebouwen 'hergebruikt' heeft. Vanwege de stadsmuren heeft Merida zich in de koloniale tijd succesvol weten te verdedigen tegen Mayaopstanden. In 1821 werd in Merida de onafhankelijkheid van Yucatan uitgeroepen, maar al snel daarna werd besloten Yucatan bij Mexico aan te sluiten. In de jaren dertig en veertig van de negentiende eeuw was Merida desalniettemin kortstondig de hoofdstad van de onafhankelijke Republiek Yucatan.

Ik ga vroeg naar bed ik heb nl erg last van mijn schouder. Ik ga nu stoppen en schrijf morgen verder....... veel liefst Tjitske.